Ὁ Ἅγιος Σάββας καταγόταν ἀπό τό χωριό Μουταλάσκη τῆς Καππαδοκίας καί ἦταν γιος εὐσεβῶν γονέων, τοῦ Ἰωάννη καί τῆς Σοφίας. Ἀπό πολύ νωρίς γνώρισε τίς θεῖες βουλές καί ἀποφάσισε νά ἀφιερωθεῖ στό μοναστικό βίο. Εἶχε τόση πίστη πού κάποτε μπῆκε σέ ἕνα κλίβανο πυρός ἀπό τόν ὁποῖο βγῆκε ἀβλαβής μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἦταν δεκαοχτώ ἐτῶν ἔφυγε ἀπό τό μοναστήρι τῶν Φλαβιανῶν καί πῆγε στά Ἱεροσόλυμα. Ἀπό ἐκεῖ κατευθύνθηκε πρός τήν ἔρημο τῆς Ἀνατολῆς γιά νά συναντήσει τον Μέγα Εὐθύμιο . Ὁ Εὐθύμιος τόν ἔστειλε σέ ἕνα κοινόβιο, τό ὁποῖο διηύθυνε ὁ ὅσιος Θεόκτιστος.
Ὁ Ἅγιος Σάββας κατά τήν παραμονή του στό κοινόβιο ἔλαμψε λόγῳ τοῦ χαρακτῆρα του καί τῶν ἀρετῶν του. Μάλιστα ἦταν τόσο σοβαρός καί ἠθικός – παρά τό νεαρόν τῆς ἡλικίας – πού προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας ἀπό τόν Μέγα Εὐθύμιο. Όσο μεγάλωνε τροφοδοτοῦσε ὅλο καί περισσότερο τό πνεῦμα του, γι’ αὐτό καί τιμήθηκε μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Τό χάρισμα αὐτό τό ἐπιστράτευσε στήν ὑπηρεσία τῶν φτωχῶν καί τῶν ἀσθενῶν καί ἔτσι ἐπιτέλεσε σημαντικότατα ἔργα.
Γιά τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς του καί γιά τή μεγάλη του φήμη, εἶχε σταλεῖ ἀπό τόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων δυό φορές πρεσβευτής στήν Κωνσταντινούπολη, πρός τό βασιλιᾶ Ἀναστάσιο καί ἔπειτα πρός τόν Ἰουστινιανό. Σέ ἡλικία ἐνενῆντα τεσσάρων ἐτῶν, τό 534 μ.Χ., ἀνῆλθε πρός Κύριον ἐν εἰρήνῃ.
Τό 584 μ.Χ., τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου Σάββα ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο ὅταν ἀνοίχθηκε ὁ τάφος του γιά νά ἐνταφιαστεῖ ὁ Ἡγούμενος Κασσιανός. Ἀρχικά διαφυλάχθηκε στή Μονή του καί στή συνέχεια
μεταφέρθηκε στήν Κωνσταντινούπολη, κατά τήν περίοδο τῶν Ἀραβικῶν ἐπιδρομῶν.
Γιά τόν χρόνο ἄφιξης του στή Βενετία ἐπικρατοῦν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη τό Λείψανο εἶχε μεταφερθεῖ στήν Κωνσταντινούπολη, ἀπ’ ὅπου τό 1026 μ.Χ. τό ἔκλεψε ὁ Βενετός εὐγενής Πέτρος Centranico (ἔπειτα Δόγης, 1026 – 1031 μ.Χ.), ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Δόγη Tribunio Menio (982 – 1026 μ.Χ.), τό μετέφερε στή Βενετία καί τό κατέθεσε στό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίνου.
Κατά τήν δεύτερη παράδοση τό Λείψανο δέν μεταφέρθηκε ποτέ στήν Κωνσταντινούπολη, ἀλλά διαφυλάχθηκε στόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Ἄκρας, ἀπ’ ὅπου μεταφέρθηκε ἀπό τούς Γενουάτες στήν ἀνταγωνίστρια τῆς Βενετίας πόλη τους. τό 1257 μ.Χ. οἱ Βενετοί πέτυχαν νά μεταφέρουν τό Λείψανο στή
Βενετία.
Ἡ παρουσία τοῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Σάββα στή Βενετία ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν σχετική ὁμολογία τοῦ Σαββαΐτου Μοναχοῦ Σωφρονίου στόν Μητροπολίτη Ρωσίας Ἅγιο Μακάριο, τό 1547 μ.Χ. Το 1965 μ.Χ., μετά από ενέργειες του Πατριάρχου Βενέδικτου, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και φυλάσσεται έκτοτε στη Μονή του.
Η μνήμη του Αγίου Σάββα τιμάται στις 12 Δεκεμβρίου.
Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής
